Groeten van Rottumeroor

Op 15 juni jongstleden is het Kabinet akkoord gegaan met het wetsontwerp MIG. Hiermee is één van de laatste hordes op weg naar de Modernisering van het Instrumentarium van de Geluidwetgeving genomen. De beperking en voorkoming van geluidhinder zal veel meer een taak van de gemeentelijke overheid worden, VROM, sinds de jaren ´70 trekker van het geluidhinderbeleid, trekt zich terug op hoofdlijnen. Hiermee is de basisgedachte, dat geluid als een lokaal probleem ook maar het beste lokaal aangepakt kan worden, in regelgeving omgezet. In het lange proces op weg naar deze mijlpaal is deze basisgedachte nauwelijks meer ter discussie gesteld. Op Rottumeroor dus tijd voor een terugkoppeling naar de uitgangspunten. Want het is nog maar de vraag, of de redenatie (“het is een lokaal probleem dus kan je het ook maar het beste lokaal aanpakken”) wel zo veel hout snijdt, en of hij wel zo kenmerkend is voor het beleidsterrein van de geluidhinderbestrijding. Veel zaken waarmee burgers in het dagelijks leven geconfronteerd worden, zijn per saldo typisch lokale problemen: dat het anderhalf uur duurt om per openbaar vervoer bij mijn tante te komen die 30 km verderop woont; dat die meneer in die rode BMW het rode stoplicht negeert en mij met 120 km/u in de stad het ziekenhuis inrijdt; dat mijn vijfde fiets, die ik met zo´n dikke ketting aan de brugleuning had vastgeklonken, nu ook weer gejat is; dat mijn dochtertje nu wéér een dag naar oma gaat omdat haar leerkracht ziek is; het zijn allemaal lokale problemen die verder nog als gemeenschappelijk kenmerk hebben dat de overheid er geen antwoord meer op lijkt te hebben. Marktwerking en deregulering zijn de etiketten die de rijksoverheid op zijn eigen brevet van onvermogen heeft geplakt. Vanuit Den Haag kunnen onze landsbestuurders blijkbaar niets meer beginnen tegen die meneer in die BMW, dus dat moeten ze dan maar vanuit het raadhuis om de hoek doen. En zo is het ook met de beperking en voorkoming van geluidhinder. Sinds de invoering van de wet in 1979 is het aantal gehinderden in Nederland gestaag toegenomen. De razendsnel groeiende automobiliteit, de om zich heen grijpende normvervaging en de expansieve welvaart produceren samen zoveel geluid, dat beperking en voorkoming van hinder steeds meer een proces van dweilen met de kraan open werd. Na de gedreven bewindspersonen Vorrink en Lambers-Haquebard was Winsemius de eerste die de uitzichtloosheid herkende en het begrip deregulering invoerde, toen nog vooral met de focus op het bedrijfsleven waarvan zijn partij zo´n fervent voorvechter is: de motor van de economie moest draaien, de schoorsteen moest roken en de verantwoordelijkheid voor de rotzooi die er boven uit kwam lag niet bij de overheid maar bij het bedrijf zelf. Het was de zorgeloze tijd van de convenanten en de herenakkoorden. Bijna twee decennia en een reeks vrom-ministers later moeten we vaststellen dat niet het bedrijfsleven maar vooral het rijksbeleid zelf aanleiding is voor de uitzichtloosheid van het beperken van geluidhinder: wonen en werken zijn verder dan ooit van elkaar gescheiden, onze nationale luchthaven groeit tegelijk de Noordzee, de grachtengordel en het Gooi in, en “handhaven” is een woord uit de geschiedenisboekjes geworden waarvan onze kinderen zullen denken dat het om een plaats op de Tweede Maasvlakte gaat (“ de nieuwe containerterminal aan de Handhaven is nu alweer vol”). Als de kraan dan toch openstaat, dan wordt er gewoon niet meer gedweild. Welk nationaal wapen was het ook al weer, waar we de wapenspreuk “ je maintiendrai” aantreffen ? Kunnen we die zo langzamerhand niet beter vervangen door “ ik zal de boel de boel laten” ? MIG dus. Het komt eraan. Mondige en geluidgehinderde burgers van Nederland, weest paraat ! Want van U zal het succes van dit gemoderniseerde instrumentarium straks afhangen. U gaat uw lokaal bestuur afrekenen op hun daadkracht om de herrie op uw gevel in te dammen. U zorgt dat er in het verkiezingsprogramma van Leefbaar Leiden, van Dorpsbelangen Domburg en consorten een ambitieuze geluidsparagraaf wordt opgenomen. Let op, lokale politici in spe: er komt een niche waar u handig gebruik van kunt gaan maken om uzelf op het gemeentelijke pluche te plaatsen: de lokale partij met het MIG gezicht heeft de toekomst. Stil Staveren, Geluidarm Genemuiden, Rustig Rhoden, Lawaailoos Loenen. Als het er niet stiller van wordt, dan wordt in elk geval de lokale politiek nog een stuk spannender.

© 2001 Rottumeroor. Overname alleen toegestaan met toestemming van Rottumeroor.

Reactie? Schrijf naar rottumeroor@geluidnieuws.net

home...