Zeehonden vluchten niet voor bouwlawaai

Elly Waterman

In Nederland zou het een ondenkbaar experiment zijn: Neem een onverstoord stuk waddenzee vol zeehonden en bouw er een werkeiland op voor de oliewinning. Kijk dan hoe de dieren erop reageren. Zelfs voor de veel bestudeerde weidevogels doet zo'n kans zich hier niet voor.

Valerie D. Moulton en haar collega's uit Canada kregen die kans wel, toen BP een kunstmatig eiland wilde bouwen in Alaska. Zij bestudeerden de "ringed seal" (Phoca hispida) voor en tijdens de constructie van het eiland voor de ontsluiting van het Northstar olieveld in de Zee van Beaufort.

Met luchtverkenningen op 91 meter boven zeeniveau werden de zeehonden die op het ijs verblijven geteld. Het vliegtuig vloog daarbij meer dan 200 km/uur. Drie jaar voor de bouw, en twee jaar tijdens de bouw werden de beesten geteld. En wat blijkt: de zeehonden trekken zich niets aan van alle activiteiten. Ondanks de 18,300 vrachtwagenladingen vol met puin die naar de Northstar werden vervoerd, en ondanks de installatie van pijpleidingen naar de kust.

Alle moeite die gedaan is om geluidsmetingen in de lucht en in het water uit te voeren was eigenlijk voor niets. En zo ook de trillingsmetingen op het ijs tot een afstand van 10 kilometer van het eiland. Eerder lijkt er een trend aanwezig dat de beestjes in de loop van de tijd iets dichter bij het eiland gaan zitten, maar statistisch is dit niet significant. 

Bron: Ringed seal densities and noise near an icebound artificial island with construction and drilling, Valerie D. Moulton, W. John Richardson,Michael T. Willeams, JASA ARLO 4 (4) October 2003

home...