Japans Handboek Laagfrequent geluid nu ook in het Engels beschikbaar

Carel Ostendorf, Cauberg-Huygen, 22 augustus 2005

In juni 2004 heeft het Ministerie van Milieu in Japan haar handboek gepubliceerd over laagfrequent geluid (“Handbook to Deal with Low Frequency Noise”). Inmiddels is dit handboek ook in een engelse vertaling uitgekomen en via http://www.env.go.jp/en/rep/noise/low_noise2004/index.html vrij beschikbaar.

Bijgaand een Nederlandse samenvatting van het handboek gebaseerd op een paper van Kamigawara et al dat werd gepubliceerd tijdens de 11de conferentie over laagfrequent geluid en trillingen (LF2004) in Maastricht in 2004 ( http://www.lowfrequency2004.org.uk). Samen met de eerdere publicaties "The manual for measurement of LFN" (2000) en "The casebook on countermeasures to LFN" (2002) beschikt de Japanse behandelaar van klachten over laagfrequent geluid nu over uitgebreide documentatie.

Doel van het handboek is om de behandelaars van een klacht over laagfrequent geluid een leidraad te geven over de wijze waarop klachten over laagfrequent geluid dienen te worden aangepakt. Het handboek bestaat uit drie delen:

  1. aanwijzingen over hoe om te gaan met klachten over laagfrequent geluid;
  2. toetsingswaarden voor de beoordeling van laagfrequent geluid;
  3. aanwijzingen over de wijze waarop metingen moeten worden uitgevoerd, de meetresultaten moeten worden bewerkt en hoe de toetsing in zijn werk gaat.

Bij het omgaan met de klachten is het belangrijk dat de behandelend ambtenaar beleefd met de klagers praat. In dit gesprek moet zoveel mogelijk de aard en de omvang van de laagfrequente hinder worden bepaald alsmede een idee worden verkregen van mogelijk bronnen. Volgend op dit “intake”-gesprek kunnen geluidmetingen worden uitgevoerd.

De geluidmetingen dienen bij voorkeur met en zonder de verdachte bronnen te worden uitgevoerd zodat een causaal verband kan worden vastgesteld. Voor bronnen met een continue geluidimmissie is een meettijd van 10 seconden tot 1 minuut voldoende. Voor bronnen met een variërende immissie wordt een meettijd van enkele minuten tot 10 minuten aanbevolen. Het energetisch gemiddelde geluidspectrum dient in tertsen te worden bepaald.

Voor de toetsing van de gemeten geluidniveaus worden twee referentiespectra gegeven:

  1. ter voorkoming van het rammelen van deuren en ramen;
  2. ter voorkoming van slaapverstoring en discomfort.

Navolgende figuur laat beide curves zien. Overschrijding in één van de tertsbanden is voldoende om te zorgen voor mogelijke klachten.

Het handboek benadrukt dat bij een onderschrijding van het referentiespectrum voor het “rammelen”, het toch mogelijk is dat ratelende geluiden worden waargenomen. Er dient dan aanvullend onderzoek te worden uitgevoerd naar trillingen via de bodem of gewoon geluid.

Ook bij de toetsing ten behoeve van slaapverstoring of discomfort dient rekening te worden gehouden met gewoon geluid en/of trillingen. Als extra toetsingscriterium wordt nog een waarde van 92 dB(G) meegegeven. Overschrijding van deze waarde leidt eveneens tot klachten.

Als is vastgesteld van welke bron de klachten afkomstig zijn, kan gericht gezocht worden naar oplossingen. Het handboek beschrijft vervolgens nog mogelijkheden om maatregelen te treffen en hoe deze maatregelen op hun effectiviteit zijn te toetsen.

 

home...