(Amsterdam, 1968 – Wenum-Wiesel, 2020)
Gilles is overleden op zondag 13 september 2020. Dit bericht kwam voor de redactie van Geluidnieuws als een schok. Met hem zijn we een bijzonder fijn mens en inspirerende geluidcollega kwijtgeraakt. We kunnen het nog nauwelijks beseffen. We wensen zijn familie en vrienden veel sterkte.
Na zijn afstuderen aan de TU Delft (bij de toenmalige vakgroep Akoestiek en Seismiek) startte Gilles in 1992 zijn loopbaan als geluidadviseur bij de Nederlandse Spoorwegen (CTO, later NSTO). In die periode raakte het nog prille geluidbeleid steeds meer geïmplementeerd in de spoorwegwereld. Gilles droeg daaraan bij, onder meer met de invulling van de (nog steeds bestaande) materieelcategorieën van het reken- en meetvoorschrift geluid, het opzetten van het ‘Akoestisch Spoorboekje’ (later Aswin) en de ontwikkeling van software voor scenariostudies voor railverkeerslawaai (Gerano).
Ook buiten het projectwerk om zette Gilles zich in voor het geluidbeleid. Zo was hij mede-initiatiefnemer van het Congres Geluid, Trillingen en Luchtkwaliteit. Enkele jaren later trad hij aan als eerste voorzitter van de nieuwe Stichting Innonoise, die innovaties op het gebied van geluidbestrijding stimuleerde.
Een goede sfeer, ook buiten het reguliere werk om, was belangrijk voor hem en daarvoor zette hij zich graag in. Zo was hij ook een van de initiators van het Akoestische Zeilweekend, een onregelmatig terugkerend gezellig sportevenement voor vakgenoten. Sporten was voor hem sowieso erg belangrijk: zeilen, hardlopen, mountainbiken, triatlons. Maar hij kon ook genieten van goede wijn en lekker eten, met vrienden of collega’s.
Ook in Den Haag waren zijn kwaliteiten niet onopgemerkt gebleven. Gilles pendelde gaandeweg vaker naar het ministerie dan naar kantoor in Utrecht. Ondertussen besloot NS in medio 2000 dat het bedrijfsonderdeel NSTO, waarvoor Gilles werkte, verkocht moest worden aan een Brits railbedrijf (AEAT Rail). Onder meer de onvrede over de strakke Britse managementstijl, gekoppeld aan een eenzijdige focus op railverkeer, waren voor Gilles en drie van zijn toenmalige collega’s aanleiding om in januari 2001 een eigen akoestisch bureau te beginnen: dBvision.
Na de opstart van dit adviesbureau bleef Gilles als extern consultant in Den Haag zijn bijdrage leveren aan het verbeteren van de geluidssituatie in Nederland, onder meer als programmamanager van het Innovatie Programma Geluid (2002-2007). In dit project is voor tal van prototypes van geluidmaatregelen de moeilijke stap naar de praktijk gezet. In ongeveer dezelfde periode werkte hij op hoog niveau mee in het wetgevingstraject Swung-1 (geluidproductieplafonds rijksinfrastructuur). Ondertussen groeide dBvision, mede onder zijn inspirerende leiding, uit tot een begrip in de akoestische advieswereld. Door zijn vele Haagse werk was hij minder op kantoor in Utrecht dan de andere collega’s. Hij combineerde zijn externe advieswerk met zijn taken als directielid bij dBvision, waar hij onder meer personeelszaken in zijn portefeuille had. Vanwege zijn toegankelijke en innemende persoonlijkheid ging hem dat heel goed af. Voor vragen – vakinhoudelijk, over de arbeidssfeer of in de privésfeer – maakte hij altijd tijd voor zijn collega’s.
Vanaf 2018 ging het minder goed met Gilles. Enerzijds waren er projectperikelen (buiten het Haagse) waar hij zijn grip op dreigde te verliezen, anderzijds speelde er zaken in de privésfeer waarvoor hij tijd en rust nodig had. Na twee moeizame jaren, waarin hij de draad van zijn leven weer probeerde op te pakken, breekt voor hem nu een tijd aan voor rust. Gilles is 52 jaar geworden.