Wanneer je over de Strabrechtse Heide slendert, hoor je naast de vrolijke vogeltjes ook het onophoudelijke geluid van de auto’s op de A67. Om dit op te lossen hebben designers zes verschillende ontwerpen voor een multifunctionele geluidswal gemaakt. Het gaat bijvoorbeeld om een kunstzinnige brug met zonnepanelen of een natuurlijke wal waarin onder meer schapenwol en heidemaaisel zijn verwerkt.
Er zijn nog geen concrete plannen, maar Jan Janse van Staatsbosbeheer ziet een geluidswerende oplossing voor het gebied wel zitten. In het Eindhovens Dagblad zegt hij: ,,De ontwerpwedstrijd en de expositie vormen wat mij betreft een eerste aanzet. Je ziet dat Rijkswaterstaat zich met geluidsschermen nu nog vooral richt op woongebieden. Maar misschien zijn de ideeën van de ontwerpwedstrijd aanleiding om ook aan natuurgebieden te denken. En als je bijvoorbeeld maaisel van het heidegebied kunt combineren met wol van de heideschapen, dan hoeft zo’n wal niet eens heel duur te zijn.”
De creatieve ontwerpen laten volgens Janse ook zien dat landschap en energie wél samen kunnen gaan. ,,Zonnepanelen en windmolens in het landschap roepen vaak weerstand op. Natuur en energie lijken soms lijnrecht tegenover elkaar te staan. De ontwerpers laten zien dat het kan ook anders kan.”
Natuur zorgt voor natuur
H+N+S Landschapsarchitecten hebben ook één van de ontwerpen gemaakt. Zij willen het beheer van de Strabrechtse heide radicaal anders aanpakken en daarbij tegelijkertijd de condities scheppen waarbij op spontane wijze naar een geluidsoplossing voor de A67 toegegroeid kan worden. Een aanpak waarbij de natuur zelf weer de natuur gaat beheren. Zonder de uitstoot van fossiele CO2.
Heides ontstaan door ’trauma’s’, zoals overbegrazing. Daarom willen ze een ‘trauma’ van grootschalige natuurbrand introduceren om te komen tot een natuurlijke reset van het heidesysteem. Deze branden willen ze op natuurlijke wijze laten ontstaan door de inzet van grote metalen ‘bliksemaanleiders’. Deze aanpak leidt niet alleen tot spontane, robuuste en niet door de mens bepaalde natuur met een vergroot areaal heide en stuifzand, maar zorgt ook voor veel lagere beheerskosten. Daarbij wordt door het niet inzetten van zware machines ook een heleboel fossiele CO2-uitstoot voorkomen.
Om het geluid tegen te gaan, willen ze ‘geluidsduinen’ creëren. De oppervlakte van het gebied is zodanig groot dat de bodem gaat stuiven. Door strategische aanplant van ruwe berk en grove den langs de A67 wordt er een natuurlijke afvang van stuifzand gegenereerd. Door een combinatie van luchtwerveling en luwte slaat het stuifzand op deze locaties neer en groeien we in verloop van tijd naar een glooiend ‘geluidsduinen’ landschap dat begroeid raakt met heide. Het geluidsduinen landschap fungeert als geluidsdemper en is een nieuw uniek biotoop met sterk reliëf.