We leven in ongewone tijden. Veel mensen zitten noodgedwongen thuis en iedereen is bezig met overleven. Gezond blijven, besmetting voorkomen en zorgen voor anderen staan nu voorop. De wereld in Coronacrisis ziet er plotseling heel anders uit.
Ook auditief leven we in een andere wereld. Geluid is een gevolg van activiteit en nu de menselijke activiteit noodgedwongen sterk is teruggeschroefd, klinkt de wereld anders. Er zijn niet alleen geluiden verdwenen, er ontstaan ook nieuwe geluiden en er is plotseling ook veel te horen dat tot voor kort verborgen bleef in het geraas van de stad. Hoe ervaren Amsterdammers en bezoekers van Amsterdam het veranderende geluidslandschap van de stad? En wat vinden ze er van? Hoe zien ze de toekomst en hoe zouden ze willen dat de stad klinkt? Om dat te weten te komen deed Soundtrackcity een oproep.
Hieronder leest u een selectie van de reacties.
Woensdag 20 mei 2020
Ik woon in een relatief groen deel van Amsterdam. De mensen leven hier op elkaar en dieren vinden een manier om te nestelen, te graven en te rusten rond hun grotere, levende tegenhangers. In mijn tuin staat een klein gebouw waar ik nu eindelijk naast kan zitten. Ik zie winterkoninkjes naast me landen en spitsmuizen die onder een stapel bamboestengels leven. Ze weten dat ik er ben, naast hen ademhalend, maar ze doen wat dieren doen. Het lijkt erop dat de wereld nu zachter is voor de kleine wezens.
Camilla, Amsterdam
13 mei 2020
Passeerdersgracht in de morgen:
Meerkoeten, meeuwen, kleine vogels in de boom buiten het raam, de bladeren van de boom, één paar voetstappen op de brug over de Prinsengracht, een windvlaag, in de verte een man die lacht, één auto en nog één op de Marnixstraat, het gepiep van een fiets, dobberende boten op het water.
Lijnbaansgracht verrassing:
Al een paar dagen is het geluid van water, dat vanuit een gebouw het kanaal in stroomt, te horen.
Passeerdersgracht dagen:
Elke keer is er weer een vliegtuig, die merk ik op.
Een man en een vrouw, formeel gekleed, zingen in hun huis verderop. Dit doen ze twee keer per week.
Een vader en twee kleine kinderen spelen ’s middags op de stoep.
Staying Alive is te horen uit het appartement hiernaast.
De winkeleigenaar van beneden schuurt zijn gang om 7 uur ’s ochtends. Het maakt veel geluid.
Een motor die twee dagen op een rij rond rijdt alsof hij op een motortrack rijdt.
Mensen die, zittend op het pontje, met een luid Amerikaans accent de hele middag praten over de relatie van één van de meisjes.
Mensen die stoppen bij het nest met meerkoetjes totdat de vogels verdrinken in het water op de bodem van de oude boot, waarop het nest was gebouwd.
Passeerdersgracht nachten:
Er is niks te horen, behalve de struiken en het water die langzaam bewegen in het maanlicht.
Lise, Amsterdam West
9 mei 2020
Ik ben lid van een club met twee takken: een luistertak en een verteltak.
Van tak twee ben ik, want dovig, wel in het gelukkige bezit van gehoorapparatuur. Niet dat ik er veel mee hoor…
Maar wat een rust als die apparaatjes slapen in hun doos!
Midden in De Pijp kunnen zitten op mijn platje in stilte…
Lang leve de oude dag!
Loesje, Amsterdam Zuid
7 mei 2020
Het is windstil, de avond valt. Vanaf de Stopera loop ik de brug over richting Rembrandtplein. Na de brug sla ik linksaf langs de Amstel, daarna meteen rechts de Herengracht op. Ik hoor stemmen, het rammelen van een fiets en ik hoor vogels fluiten. Na 100 meter Herengracht hoor ik achter mij en jogger aankomen. Hij heeft een zware tred, ik zou het stampen willen noemen. Ik ren zelf ook wel eens en pas er dan voor op mijn knieën te overbelasten. Deze renner heeft kennelijk geen last van zijn knieën. Als hij mij passeert zie ik dat hij grote passen maak en gele schoenen heeft. Hij is iets aan de gezette kant. Hij kruist eerder dan ik de Utrechtsestraat en nog lang kan ik hem horen rennen. Dit type akoestische ervaring ken ik alleen van vakanties als wij lange wandelingen maken in de bergen. Wij gingen de stad uit voor de stilte. Nu is de stilte in de stad.
Johan, Amsterdam Centrum
Bron: Urban Sound Lab.